-i686c55f8cda8c.png)
Havanın sessizliğinde yankılanan tek şey içimdeki telaştı. Korku, isyan, çaresizlik... Aklımın her kıvrımında puslu bir uğultu gibi dolaşıyordu. Ellerimi gökyüzüne kaldırdım. Dudaklarım kıpırdadı, içimden bir ses Tanrı'ya seslendi. Ama sanki Tanrı, bizi unutuvermişti; sadece beni değil, hepimizi...
3 ay önce
KAPININ ÖNÜNDEKİ MEKTUPLAR
ANTAKYA'YA AĞIT
DÖNÜŞLER...
Ve Köpek Konuştu
Mutluluğun Reddi / Mutlu Olmak Zorunda mıyız?